Marie-José Klaver
(NRC Handelsblad, 30 november 2002)

In een nieuw populair spel op internet worden de Rotterdamse veiligheidsproblemen uitvergroot. `Drugsdealer' Marie-José Klaver in de wereld van krantenkoppen.

In het populaire onlinespel Dopewars speel ik een drugsdealer in Leefbaar Rotterdam. Mijn bezit bestaat uit 5.000 euro en twee hoeren. Daarmee moet ik woekeren om mijn schulden af te betalen. Rotterdam, waar de politie een harde strijd voert tegen de welig tierende criminaliteit, is opgedeeld in 8 zero-tolerance hot spots. Ik loop van de Tarwewijk naar de Millinxbuurt op zoek naar klanten en zo goedkoop mogelijke drugs. Als ik bijna blut ben, moet ik naar de agressieve woekeraar aan de Mathenesserlaan, die een torenhoge rente rekent.

Onderweg moet ik goed oppassen voor de concurrentie, die er niet voor terugdeinst grof geweld te gebruiken om andere dealers uit te schakelen, en voor de politie, die in opdracht van Leefbaar Rotterdam op criminelen jaagt. Een slimme dealer koopt snel een pistool in de Tarwewijk. Wie veel geld heeft (20.000 euro), kan een agent omkopen en hoeren inhuren die rivaliserende dealers aangeven bij de politie. Moord is lonend. Niet alleen worden de wijken waar je kunt dealen veiliger, je krijgt ook nog eens het geld dat je tegenstanders bij zich hebben.

Dopewars (www.drunkmenworkhere.org), in oktober online gezet door een stel Nederlandse webontwerpers, is een onthutsend eenvoudig spel. Het bestaat alleen uit tekst. Links van het scherm staan de wijken waar je als dealer naartoe kunt, in het midden zie je twee staatjes met drugsprijzen en rechts staat een overzicht van je financiële situatie en je gezondheidstoestand.

Toch is er volop actie. De prijzen van drugs veranderen snel. De dealer moet voortdurend alert zijn. Berichten over de toestand van de drugsmarkt (`Bolletjesslikkers hebben Rotterdam Airport ontdekt: cocaïne in overvloed. Verslaafden betalen belachelijke prijzen voor peyote.') verschijnen boven in het scherm. Er dreigt altijd gevaar. Op het scherm verschijnt regelmatig de mededeling dat je bedreigd wordt door rivalen of andere engerds. Op de button met `vluchten' klikken helpt meestal niet. Je wordt regelmatig het Dijkzigt ingemept, omdat je niet weg kunt komen.

Het leukst zijn de teksten bovenaan het scherm, die verschijnen als je je van de ene plek naar de andere begeeft. Het zijn citaten uit krantenberichten over onder meer Leefbaar Rotterdam, meestal uitspraken van `de gewone man' over criminaliteit en buitenlanders. ,,Een man zegt: `Nou, ik denk: dat gaat nooit lukken. Junk blijft junk!!!''' De makers van het spel drijven met de citaten de spot met Leefbaar Rotterdam. ,,Ik vind alle aandacht voor de onveiligheid in de stad van de laatste tijd nogal overdreven. Ik woon zelf in één van de onveilige wijken, en vind het nogal meevallen'', aldus ontwerper Hans van der Riet in het Algemeen Dagblad.

Intussen ben ik beroofd van mijn heroïne en met mijn gezondheid gaat het niet goed. Een operatie in het Dijkzigt-ziekenhuis kost 21.000 euro, ruim 12.000 euro meer dan ik heb. Gelukkig heb ik net een goedkope partij hasj ingekocht van een Marokkaans schip. Ik probeer me gedeisd te houden. In de Tarwewijk kom ik Maxxx tegen. Hij heeft tien hoeren en twaalf wapens, is kerngezond en begint te schieten. Ik word geraakt en een van mijn hoeren wordt doodgeschoten. Mijn gezondheid is nog maar 15 procent. Ik kan niet wegkomen. Maxxx blijft maar schieten. Game over.